کشف سلولهای «گاز و ترمز» اضطراب در مغز
تحقیقات جدید نشان میدهد که اضطراب میتواند متأثر از کشمکش سلولهای ایمنی مغز باشد.
دانشمندان دانشگاه یوتا در پژوهشی پیشگامانه دریافتهاند که سطح اضطراب تنها توسط نورونها تعیین نمیشود. آنها کشف کردهاند که عملکرد دو گروه از سلولهای ایمنی مغز به نام «میکروگلیا» نیز در تنظیم اضطراب نقش دارند.
محققان میگویند سلولهای میکروگلیا در مغز میتوانند اضطراب را کم یا زیاد کنند. پژوهشگران دریافتند دو گروه متضاد از سلولهای ایمنی مغز به نام میکروگلیا نقش تعیینکنندهای در میزان اضطراب دارند و وضعیت این سلولها ممکن است توضیح دهد که چرا اضطراب در برخی مواقع از کنترل خارج میشود.
نقش سلولهای ایمنی مغز در کنترل اضطراب
طبق گزارشهای جدید، اختلالات اضطرابی از شایعترین مشکلات سلامت روان هستند. بااینحال، علیرغم شیوع بالای اضطراب، دانشمندان هنوز بهدنبال مکانیسمهای دقیق ایجاد آن در مغز میگردند. یافتههای یک مطالعه جدید که در نشریه Molecular Psychiatry منتشر شده، نشان میدهد که گروههای غیرمنتظرهای از سلولهای مغزی در موشها نقشهای متضادی ایفا میکنند و مانند «گاز» و «ترمز» داخلی سطح اضطراب را تحت تأثیر قرار میدهند.
درحالیکه پیشتر تصور میشد نورونها اصلیترین سلولهای مسئول پردازش اضطراب باشند، حالا مشخص شده که سلولهای ایمنی موسوم به میکروگلیا نقش مهمی در رفتارهای اضطرابی دارند. یک گروه از میکروگلیاها پاسخهای مرتبط با اضطراب را افزایش میدهند و گروه دیگر آنها را پایین میآورند. «دن ون درن»، پژوهشگر پسادکتری در دانشگاه پنسیلوانیا که این تحقیق را در زمینه ژنتیک انسانی در دانشگاه یوتا انجام داده است، این کشف را یک تحول میداند و معتقد است که ایجاد اختلال در سیستم ایمنی مغز میتواند منجر به بروز اختلالات روانپزشکی خاص شود.
تحقیقات قبلی نشان داده بودند که میکروگلیا در اضطراب نقش دارد، اما تصور میشد همه این سلولها عملکرد مشابهی دارند. هنگامی که عملکرد یک گروه میکروگلیا به نام Hoxb8 مختل شد، موشها رفتارهای اضطرابی نشان دادند. جالب اینجاست که وقتی فعالیت تمام سلولهای میکروگلیا - شامل گروه Hoxb8 و غیر Hoxb8 - بهطور همزمان مسدود شد، موشها رفتار طبیعی داشتند. این نتیجه باعث شد محققان فرض کنند که گروههای مختلف میکروگلیا عملکردهای متضاد دارند.
برای بررسی مستقل تأثیر هر گروه، محققان سلولهای میکروگلیای خاصی را به موشهایی که میکروگلیا نداشتند، پیوند زدند. نتایج نشان داد که سلولهای میکروگلیای غیر Hoxb8 مانند «پدال گاز» اضطراب عمل میکنند و موشها رفتارهایی مثل تمیز کردن وسواسی بدن و اجتناب از فضاهای باز از خود نشان دادند. در مقابل، سلولهای میکروگلیای Hoxb8 بهعنوان «ترمز» عمل کردند و موشها آرام باقی ماندند. وقتی هر دو نوع میکروگلیا حضور داشتند، اثر متعادلکننده Hoxb8 مانع ظهور رفتارهای اضطرابی شد.
این کشف میتواند مسیر جدیدی برای توسعه روشهای درمانی اضطراب ایجاد کند. «ماریو کاپکی»، پژوهشگر ارشد این مطالعه از دانشگاه یوتا، تأکید میکند که انسانها نیز دو گروه مشابه میکروگلیا دارند، درحالیکه اغلب داروهای روانپزشکی موجود نورونها را هدف قرار میدهند و به سلولهای ایمنی مغز توجه نمیکنند. شناخت عمیقتر عملکرد این سلولها میتواند به ایجاد تعادل در سیستم کنترل اضطراب مغز کمک کند و بیماران را قادر سازد سطح اضطراب خود را بهتر مدیریت کنند.
نظر شما