چرا «بُزهای غشی» غش می‌کنند؟
همۀ انواع بزها از جهات مختلف موجودات بسیار جالب‌توجهی هستند. اما در میان آن‌ها یک نژاد خاص با یک ویژگی کاملا منحصربه‌فرد وجود دارد؛ این بزها حتی با کوچک‌ترین ترس، بدنشان سفت می‌شود و غش می‌کنند.
«بزهای میوتونیک» که به آن‌ها «بز تِنسی غش‌کننده» یا «بز پاچوبی» هم گفته می‌شود، نژادی آمریکایی هستند که با داشتن بیماری ارثی «میوتونیا کونژنیتا» شناخته می‌شوند. این بیماری فقط در بزها دیده نمی‌شود و می‌تواند در گونه‌های مختلف از جمله انسان رخ دهد. این اختلال عصبی-عضلانی ارثی روی فرآیندهای الکتریکی کنترل‌کننده انقباضات عضلانی اثر می‌گذارد و سبب سفتی و اسپاسم ناگهانی عضلات می‌شود.
نژاد کمیاب بز میوتونیک نخستین بار در دهه ۱۸۸۰ توسط یک کارگر مزرعه در تنسی شناسایی شد که چهار بز غش‌کننده داشت. وقتی این چهار بز اولیه خریداری و پرورش داده شدند، نژاد تثبیت شد. اگرچه داده‌های کمی درباره منشاء چهار بز اولیه وجود دارد، به نظر می‌رسد ژن خاص غش‌کننده در هیچ جای دیگری ظاهر نشده باشد و این امر نشان می‌دهد این ویژگی، منحصراً متعلق به این نژاد یگانه آمریکای شمالی است.
برخلاف بز کوهی که در کوه‌ها مهارت بالایی دارد، بزهای میوتونیک به ضعف در بالا رفتن از ارتفاعات شناخته‌شده هستند که دلیل مهمش، تمایل‌شان به سفت شدن و افتادن تصادفی است. این ویژگی سبب شد نگهداری از آن‌ها آسان باشد و درنتیجه در دهه ۱۹۵۰ در تگزاس منبع محبوب گوشت شوند.
امروزه در ایالات متحده حدود ۳.۰۰۰ تا ۵.۰۰۰ بز میوتونیک نگهداری می‌شوند، هم برای گوشت و هم به عنوان حیوانات خانگی عجیب و غریب. پرورش این گونه با نظارت «انجمن بین‌المللی بزهای غش‌کننده» و «ثبت نژاد بز میوتونیک» انجام می‌شود.
اگرچه بزهای میوتونیک ظاهری نمایشی دارند، «غش کردن» آن‌ها دردناک نیست و هیچ اثر منفی روی آن‌ها ندارد.
نظر شما